je suis rien

(Westland, 8 maart 2025, nummer 486). De Westlandse gemeenteraad had deze week eventjes ‘een nieuw raadslid’. Het was de GroenLinks-politicus Duncan Plomp die een van zijn kinderen had meegenomen. Moet kunnen, die kleine wilde wel eens weten wat zijn vader daar zo vaak in dat glazen huis uitvoert.
Na tevoren uitgebreid geïnspecteerd te hebben waar pappa’s politieke werkplek is, nam ‘ie daarna plaats op de persbank bij de publieke tribune. En volgde op de grote beeldschermen hoe Duncan zo nu en dan in beeld kwam.

Duncan Plomp met zijn ‘tijdelijke raadslid’.  Foto print screen gemeente Westland

Streng maar rechtvaardig
Waar het kind mocht ervaren dat een commissievergadering Wonen & Flora onder leiding van een strenge maar rechtvaardige CDA- commissievoorzitter Cor van der Mark niet langer dan een uurtje hoeft te duren. Als de aanwezigheid van de 9-jarige bezoeker effect heeft gehad op de lengte van de vergadering en op raadsleden die graag aan lang geoh meedoen, dan is het advies aan hen om voortaan ook eens (klein)kind mee te nemen. Dat scheelt veel tijd.

De kleine achter zijn vader op de perstribune. 

Beleefd knorrig
Alles ging goed tot het slot toen voorzitter Cor ‘de jonge dame complimenteerde dat deze zo rustig op de tribune had gezeten’. En toen gebeurde het, want vader Duncan Plomp interrumpeerde hem beleefd knorrig met: ‘Het is een jonge heer, met lang haar!’.

Het leek even of Van der Mark, geschrokken, begon te blozen maar nerveus lachend liet hij snel horen maar niet te reageren. Alhoewel, dat lukte de seniore Lierenaar toch niet. Onbewust vlek-op-vlekkend klonk nog: ‘Meneer Plomp en de jonge heer, wel thuis!’.

Zo is het leven
Als je geen familie, vrienden of kennissen hebt en je gaat dood, dan moet de gemeente de uitvaart regelen. Doodgaan is al niet leuk, maar zo ‘kaal’ helemaal niet. Tegelijk is het keihard: Zo is het leven.
Hoe vaak gebeurt het? In Rotterdam zijn er ongeveer 125 eenzame uitvaarten per jaar, in Westland maar een paar. De gemeente betaalt in eerste instantie de uitvaart, wel wordt nog onderzocht of er toch geen uitvaartverzekering of bankrekening bestaan.

Bij toerbeurt
Die begrafenissen zijn meestal ‘dode’ ceremonies. Er is altijd een ambtenaar aanwezig die de wet op de lijkbezorging uitvoert, soms komen er wel eens betrokkenen, bijvoorbeeld uit een tehuis waar de overledene woonde. Of mensen die hem of haar toevallig kende.
Dat alles ergert een aantal burgers die het eigenlijk een schande vinden dat iemand zelfs op dat moment nog steeds echt eenzaam is. Er zijn gemeente zoals Rotterdam en Alphen aan den Rijn waar vrijwilligers bij toerbeurt zo’n begrafenis enig cachet geven. Daar doen soms dichters aan mee die dan iets voorlezen. Er zijn ook plaatsen waar raadsleden er aan deel nemen.

Waardige laatste tocht
CDA raadslid Kevin Klinkspoor heeft na eerdere bezwaren het Westlandse gemeentebestuur toch over de streep getrokken om eenzame uitvaarten minder eenzaam te maken. WV-wethouder Carlieke van Staalduinen staat nu sympathiek tegenover zijn plan om vrijwilligers daarvoor in te zetten. Volgens Klinkspoor heeft hij al reacties gehad van mensen die zoiets eervol vinden om namens de samenleving deze eenzamen een waardige laatste tocht te geven.

Toch ontkomt menigeen, zelfs zonder cynisme, niet aan de gedachte dat het toch wel bizar is dat een politiek gekleurde volksvertegenwoordiger achter een baar van een voor hem of haar totaal onbekende medeburger loopt.
Er zijn culturen in Afrika, ook het Midden-Oosten, waar je rouwende vrouwen kunt inhuren. Lijkt me ook niks maar die zijn beter dan menig Westlands raadslid.

De rubriek ‘je suis rien’ is een boeketje columnpjes, vaak maar van één alinea. Een clin d’oeil naar mezelf en de samenleving. Een knipoogje, soms met serieuze ondertoon.